Victoria Falls en Blyde River Canyon

Hoi allemaal,

Na een mooie indruk te hebben gekregen van de Okavango Delta vanaf het water, de grond en zelfs uit de lucht verlieten we Maun en reden we richting Nata. Hier kwamen we aan op een erg mooie campsite, waar we ‘s middags wat verkoeling zochten in het zwembad. In de late middag hadden we een game drive door een gigantisch nationaal park met de Magadikgadi zoutvlaktes. In dit park vind je geen olifanten of leeuwen, maar wel vele antilopen, zoals gnoes. En met name een overvloed aan vogels. Vooral de grote groepen flamingo’s waren indrukwekkend. Vanwege de vele regenval afgelopen jaar waren de salt pans vol gelopen met water en dit was nog niet volledig opgedroogd. Boven deze enorme volgelopen zoutvlakte kregen we wederom een mooie zonsondergang.

Vrijdag begonnen we al erg vroeg met opruimen van het kamp, zodat we rond 10 uur op de volgende bestemming aankwamen: Kasane, waar de hele groep meteen vertrok voor een game drive door Chobe National Parc, het gebied met de grootste olifantenpopulatie van het continent. Het begon al goed toen een groep olifanten vlak voor ons de weg over stak, voordat we in het gebied waren. In Chobe bezochten we de waterkant van Chobe River. Hier kwamen grote groepen olifanten verkoeling zoeken. De aantallen waren overweldigend. Op een gegeven moment zagen we op de kant, in het water en op het eiland meer dan 100 olifanten! Bij sommige kwamen we heel dichtbij. Zo stonden we met de jeep op een meter of drie van een hele groep die in een modderpoel stond te spelen. Behalve olifanten was er zoveel meer te zien. Hele kuddes impala’s, kudu’s, zebra’s, girraffen en zelfs nijlpaarden. En ook zagen we hier voor het eerst de waterbuffel van dichtbij. Dat was de derde van de Big Five. Helaas geen leeuw of luipaard gespot, maar toch een geweldige indruk. Terug op de verzamelplaats hadden onze Londense groepsgenoten een chauffeur gevonden die de leeuwen wist te zitten. Met hem onderhandeld om er in een uurtje vrije tijd naar toe te rijden. En dat uurtje was krap. Met een hoge snelheid raceten we over de zandpaden van het gebied en na een half uur werden we beloond. Een mannelijke leeuw lag rustig onder een boom, na te genieten van een lekker maaltje olifant. Een half opgegeten olifantje lag er niet ver vandaan. Dat is echt de natuur. Erg gaaf dat we die nog hadden kunnen zien.

Na een snelle terugrit waren we precies op tijd om op de boot te stappen voor de sunset cruise. Met biertjes uit een goedgevulde koelbox konden we vanaf het water genieten van alle flora en fauna om ons heen. Van dichtbij zagen we olifanten, een hele kudde buffels en zelfs een kleine krokodil. Ons kamp zetten we pas op in het donker, en de avond maakten we vol in de gezellige bar. De eerste deze reis die niet om 10 uur sloot.

Op zaterdagochtend stonden we om 6 uur al aan de grens met Zimbabwe. Omdat we de eerste waren, hoefden we gelukkig niet lang te wachten en reden we door naar het plaatsje Victoria Falls. De toeristische plaats aan de rand van de wereldberoemde Victoria watervallen. We maakten een korte tussenstop bij het activity center om eventueel wat extra activiteiten te boeken. Daarna uitgebreid ontbeten op de campsite en een bezoek gebracht aan de watervallen. In het regenseizoen een watergordijn 1,5 km breed en 103 m hoog, wat van de hoogvlakte in een afgrond valt. In september valt ongeveer de helft van het water omlaag en nog steeds was het zeer indrukwekkend. Van de tegenoverliggende klif hadden we een mooi uitzicht. Op sommige plaatsen regende het zelfs van de spray die van de waterval afkwam. Hier hebben we ons ‘s middags vermaakt. Na even afkoeling te hebben gezocht gingen we als afscheid met de hele groep uit eten. Tijdens dit buffet werden we getrakteerd op traditionele Afrikaanse zang en dans.

Zondag was de laatste dag van onze georganiseerde trip. John en ik hadden ons opgegeven om te gaan raften in de Zambezi. We vertrokken daarom al vroeg. Bij het lookout cafe, kregen we instructie en werden we over drie rafts verdeeld. Vervolgens kreeg ieder een zwemvest, wetsuit, helm en een peddel en konden we afdalen in de steile afgrond met onderin de machtige Zambezi River. Met z’n achten en een begeleider stapten we in een raft en deden eerst wat oefeningen, o.a. het uit de boot vallen en terug erin komen. Vervolgens konden we beginnen aan het avontuur van 19 rapids varierend van level 1 tot 5. De eerste rapid waar we doorgingen was level 3 en ging erg hard en was behoorlijk heftig. Het zou geen saai ritje worden. De vorige rapid ging ook goed, maar een ander raft verloor er twee, die werden helemaal met de stroming meegesleurd. Wij hebben ze toen maar gered. Het was hard werken, vooruit peddelen, achteruit, in de raft, op de rand. Maar het was geweldig hoe we over de stroomversnellingen heengingen. Bij nummer 8 ging het de eerste keer mis. Het hele raft sloeg over de kop en ik kon niet meer bij het touw. Onderwater werd je met de stroming meegesleurd. Vooral rustig blijven was de les, dus dat doe je dan maar tot je weer boven water komt. Hier en daar drijven mensen, peddels en een raft ondersteboven. Gelukkig zijn de andere raften en twee extra kano’s in de buurt om iedereen weer op te vangen. Na een tijdje was iedereen weer bij elkaar en het raft weer omgedraaid en konden we verder. Het vervolg ging prima. Tot we bij een rapid kwamen waar we konden kiezen of we linksom of rechtsom wilden (lees: veel of weinig kans op omslaan). Wij kozen de uitdagendste weg en wederom ging de raft om. De volgende rapids gingen prima, hard peddelen nu en dan, maar we kwamen er mooi doorheen. Tot de op een na laatste, daar sloegen alle rafts nog een keertje om. Uiteindelijk bereikten we rond half drie smiddags het eindpunt. We hadden ongeveer 30 km over de rivier afgelegd, maar we zaten nog steeds onder in een diepe kloof. Dus moesten we eerst nog 100 m steil omhoog klimmen. Dit werd wel beloond met een lekker locaal bereidde lunch. Terug op het kamp konden we ons even opfrissen voor de booze cruise, waar we met zessen aan zouden meedoen. Caroline was jarig en dat zouden we zo vieren. Met heel wat bier en wijn hadden we een erg leuke boottocht over de rivier. En zagen we ook nog nijlpaarden van dichtbij. De laatste avond voordat we uitelkaar gingen werd met de nodige alcohol goed afgesloten.

Een deel van de reisgenoten vertrok de volgende ochtend met dezelfde truck op een vervolgreis. Die hebben we even uitgezwaaid en toen zat het er echt op. John en ik gingen met de taxi naar het vliegveld en rond half drie vlogen we terug naar Jo’burg om vanaf daar verder te reizen. Een huurauto, witte Toyota Corolla stond er al op ons te wachten. We hadden gepland naar Graskop te rijden. Dit was nog een hele rit, gelukkig kwamen we Jo’burg uit voordat het donker werd. Uiteindelijk kwamen we aan ond half tien aan bij het hostel, waar we gelukkig nog net op tijd waren om in te checken.

Vanuit Graskop konden we Blyde Canyon National Parc gaan verkennen. Dit omvat de rand van de hoogvlakte en het begin van het lowveld. Op dindag zijn we gaan kijken bij de Pinnacle, God’s Window, Wonderview, Lisbon falls, Mac-Mac falls, en nog even afgekoeld in de Mac-Mac pools. Dit leverde prachtige uitzichten en indrukwekkende watervallen. Het gebied is zo groot dat we er nog een dag voor uittrokken. Eerst naar de Berlin falls, en vervolgens naar Bourke Luck’s Potholes. Dit zijn cilinderische gaten door water uitgesleten in een mooie canyon. Vervolgens door naar een paar uitzichtpunten op de Blyde River Canyon zelf. Een 35 km lange canyon van 800! m diep. Het is de op twee na grootste canyon ter wereld. Vanaf verschillende punten was de rotsformatie ‘Three Rondavels’ te zien en de blauwe rivier die door het dal kronkelde. De canyon is net een groene en begroeide versie van de Grand Canyon. Een stukje verder op de weg lag Forever Resort, vanwaar we een hike konden maken. In de hitte van de Afrikaanse zon daalden we af in een zijkloof van de canyon, waar we onder wat verkoeling zochten aan een klein stroompje, voordat we begonnen aan de klim omhoog. Na een laatste blik op de Canyon vanaf ‘World’s End’, zetten we koers naar Hazyview. Vanaf hier zou onze self drive safari door Kruger National Parc gaan beginnen. Maar daarover meer in een volgend verslag.